Podstawowym dokumentem regulującym obszar związany ze stosowaniem surowców pochodzenia zwierzęcego do produkcji karm dla zwierząt domowych jest rozporządzenie (WE) nr 1069/2009 z 21 października 2009 r., określające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylające rozporządzenie nr 1774/2002 (6). Zawiera ono wymagania dotyczące ochrony zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego w zakresie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz produktów pochodnych, których celem jest zapobieganie rozprzestrzenianiu się istotnych czynników zagrożeń związanych z tym sektorem. Ponadto określono w nim warunki, w jakich wybrane kategorie ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego mogą być stosowane w karmach dla zwierząt domowych oraz do innych celów.

Obejmuje to przywóz, gromadzenie i przemieszczanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz produktów pochodnych. Podmioty produkujące karmy dla zwierząt domowych powinny być zatwierdzone przez właściwy organ (art. 24 lit. e) oraz mieć wdrożony system HACCP (art. 29 lit. d) z wykorzystaniem przewodników opracowanych przez międzynarodowe organizacje. skupiające producentów karm dla zwierząt domowych i zaakceptowane przez Komisję Europejską (7, 8). W przepisach określono również definicję zwierzęcia domowego, którym jest każde zwierzę należące do grupy gatunków zazwyczaj karmionych i utrzymywanych przez człowieka w celach innych niż gospodarskie, lecz niespożywanych przez ludzi.

Podmioty działające w tym obszarze muszą dysponować odpowiednimi pomieszczeniami i urządzeniami w celu zapewnienia bezpiecznego przechowywania i obróbki otrzymywanych materiałów oraz usuwania niewykorzystanych w procesie przetwórczym produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. W innym wypadku materiał ten należy wysyłać do spalarni, wytwórni biogazu lub kompostowni zgodnie z odpowiednimi zapisami rozporządzenia (WE) nr 1069/2009. Przedstawione wymogi są nieco łagodniejsze niż w przypadku innych zakładów przetwarzających produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego (rozdz. II, zał. IX, rozp. 142/2011). W rozumieniu art. 10 lit. g) rozporządzenia 1069/2009 materiały paszowe, którymi są produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, jak i zawierająca je karma dla zwierząt domowych, do osiągnięcia tzw. punktu końcowego stanowią materiał kategorii 3.

Punkt końcowy oznacza etap, w którym dany produkt spełnia określone wymagania zawarte w omawianych przepisach oraz nie stanowi już znaczącego zagrożenia dla zdrowia ludzi lub zwierząt. Następstwem spełnienia wymagań punktu końcowego jest to, że po jego osiągnięciu takie produkty nie podlegają już wymogom niniejszego rozporządzenia. Nie wszystkie grupy ubocznych produktów z kategorii 3 można stosować jako surowiec do produkcji karm dla zwierząt domowych.

Na podstawie art. 35 lit. a) wyłączono możliwość stosowania następujących surowców z kategorii 3: – skóry i skórki, kopyta, pióra, wełnę, rogi, sierść i futra pochodzące od zwierząt martwych, które nie wykazywały oznak choroby przenoszonej przez ten produkt na ludzi; – tkankę tłuszczową ze zwierząt, które nie wykazały jakichkolwiek objawów choroby przenoszonej na ludzi lub zwierzęta, poddanych ubojowi w rzeźni i uznanych za nadające się do uboju z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi w następstwie kontroli przedubojowej zgodnie z przepisami wspólnotowymi; – odpady gastronomiczne. Przytoczonej w punkcie drugim tkanki tłuszczowej nie należy mylić z dopuszczonym do produkcji karm, po spełnieniu określonych warunków, tłuszczem wytopionym.

Coraz więcej Klientów zdaje sobie z tego sprawę wybierając pokarm dostosowany do potrzeb zwierząt.
Oferujemy usługi doradcze dla producentów karm dla zwierząt domowych w zakresie systemów HACCP | GMP+ | Q-S |

DODATKOWE PYTANIA: tel. kom. +48 791-41-40-42

ZNAKOWANIE KARM DLA ZWIERZĄT: tel. kom. +48 665-60-68-46

Wszystkie wytwórnie karm dla zwierząt powinny działać w oparciu o certyfikat IFS, bazujący na elementach Kodeksu Alimentarius, Prawa Krajowego, HACCP, GMP i Europejskiego Systemu Jakości. Dla Klienta to potwierdzenie, że procesy produkcyjne odbywają się w zgodzie z międzynarodowymi standardami bezpieczeństwa żywności.

Kodeks FEDIAF jest narzędziem precyzującym wymagania prawne dotyczące znakowania zarówno dla producentów karmy jak i organów kontrolnych. Specjalny przewodnik określa wytyczne w zakresie znakowania i etykietowania produktów pet-food.